Kardesime benden bir kıyak olsun askerden dönünce hazır bulsun diye hazırladığımız bir site pazarevinde.com.

Sıfır PHP bilgisiyle başlayıp, yaklaşık 3 aylık bir çalışmanın ardından 16 Mart’ ta açtık siteyi, hala bazı eksikleri var ama süratle düzelmekte:) Annemle beraber özenle seçtiğimiz ve yayına hazır hale getirdiğimiz kıyafetlerin fiyatları da üstelik “Türkiye ile Tanışma” tanıtım kampanyası kapsamında sadece 5 TL. Bazıları var ki içlerinde kendi gardrobuma atmamak için kendimi zor tutuyorum, “neyse satılmazsa ben alırım” diye kendimi telkin ediyorum;)

Tanışma için 5 TL. sitenin amacına çok uygun. Zira amaç İstanbul semt pazarlarını tüm Anadolu’ya götürmek ve onları da uygun fiyatlarla buluşturmak;) İlk siparişi alıp kargoya verirken duyduğumuz mutluluğu anlatmam mümkün değil:) Hayırlısı bakalım.. Allah bereket versin:)

Aşağıda anlatılanlar branch’ten mainline’a merge işlemi ile ilgilidir ve SVN 1.4 için geçerlidir:

Merge işlemine başlamadan önce yazılımcıları commit’e bir süre ara vermeleri için uyarmak iyi olabilir.

1. Öncelikle, lokalinizde bulunan SVN working copy dizinini update edin ve son revizyonun lokalinize kopyalandığından emin olun:

> cd D:\io_project

D:\io_project> svn update

2.  Merge etmek istediğiniz branch’e hangi revizyonda geçmiş olduğunuzu kontrol edin:

• Bunu TortoiseSVN kullanıyorsanız, “revision graph” arayüzüyle ya da
• Aşağıdaki komutla bulabilirsiniz:

D:\io_project> svn log -v –stop-on-copy https://svn.örnekserver.com/svn/io_project/branches/io_branch

Bu komutla gelen bilgilerin en sonunda, branch oluşturulduktan sonra ilk modifikasyon yapılan revizyon numarasını (örn. r1275) elde edebilirsiniz. Bu numarayı ya da branch’in ilk oluşturulduğu versiyon numarasını kullanmanız arasında bir fark yoktur. Branch üzerinde ilk çalışma 1275 numaralı revizyonda yapıldığına göre, bu revizyondan sonraki tüm değişiklikleri mainline’a aktarmak istiyorsak HEAD (branch’deki en son revizyon) kullanacağız.

3. Konsolda (run –> cmd) :

> cd D:\io_project

D:\io_project> svn merge -r 1275:HEAD  https://svn.örnekserver.com/svn/io_project/branches/io_branch > log.txt

Bu komut branch’i oluşturduğumuz revizyondan itibaren yapılan tüm değişikliklerin lokalimizdeki working copy’ye aktarılmasını sağlayacaktır.

NOT: Merge işlemi esnasında bir hata olduğunu düşünüyorsanız ve geri almak istiyorsanız commit etmeden aşağıdaki komutu girmeniz yeterli:

D:\io_project> svn revert – -recursive D:\io_project

4. Merge işlemi sürerken sistem çıkan uyumsuzluklar (conflicts) için size bir menü sunacak:

     (p)ostpone, (d)iff, (e)dit, (h)elp for more options

Bu tutarsızlıkları çözerken, dosya üzerinde çalışmış olan arkadaşlara merge bittikten sonra danışmak isterseniz “p“ile erteleyebilir, anında çözmek isterseniz “e” ile düzeltebilirsiniz.

5. Merge işlemi tamamlandığında, log dosyasını, branch’te çalışan yazılımcılara danışarak inceleyin ve uyumsuzlukların tamamını onlara birlikte çözün. Bunun için tortoiseSVN’de “edit conflicts” tool’unu kullanabilirsiniz.

6. Tüm uyumsuzluklar çözüldüğünde, mainline’ı derleyin ve hataları gözlemleyin.

7. Tüm hataları çözüp “success build” elde ettiğinizde, working copy’nizi repository’ye commit edebilirsiniz.

D:\> svn commit -m “merge başarıyla tamamlandı!” D:\io_project

8. İşlemin bittiğine dair yazılımcılar duyuru maili atmayı ve commitleri serbet bırakmayı unutmayın!

Kolay Gelsin:)

Son zamanlarda izlediğim en güzel ve anlamlı filmdi diyebilirim “Devrim Arabaları” için.. Herkese tavsiye ederim:)

Arabanın ön panelindeki göstergelerden bahsederken “Türkçe çok yakıştı!” dediklerinde içim ürperdi.. Film; istemek, çabalamak ve başarmak konusunda genelde Hollywood’un filmlerinde şahit olduğumuz adrenalini fazlasıyla sağlıyor. Bununla birlikte, Türk insanının tüm sıcaklığını ve içtenliğini de içeriyor. Tabii yine, Türklere has, “Az zamanda büyük işler başaracağız” sözünün de hakkını veriyor:)

Şöyle bir düşündüm de, film bizleri çok iyi şekilde yansıtmış gerçekten de.. Üzerimize düşen iş büyüdükçe süremiz daha az olur genelde ve biz yine de azimle çabalar o işi hakkıyla bitirmeye uğraşırız (Tabii burda sorumluluk sahibi, görev bilinci yüksek olanlarımızdan bahsediyorum;)). Biz uğraştıkça, iş daha da zorlaşır, çalıştıkça üzerimize yüklenen sorumluluk arttırılır (çalışmayanların arasında çalışan olmak da zordur zira), yine de üstesinden gelmeye çalışırız ve bu kadar istekliysek geliriz de.. Sonunda ulaştığımız noktada karşılaştığımız ise “işi bilmeyen ya da çekemeyen insanların” eleştirileri olur ne yazıkki.. “Helal Olsun!” diyen çok azdır..

Neden bu kadar önyargılı ve yengeç sepeti modunda bir toplumuz diye düşünüp durdum film boyunca.. Bir başarı kazananı aşağıya çekmeye, kötülemeye çalışmak yerine, yeni bir başarı için çalışsa insanlar bu kadar dışa bağımlı olmazdık herhalde.. İyi niyetli, hoşgörülü ve umut dolu olmak zor olmamalı bu kadar..

Filmdeki mühendisler gibi birçok insan tanıdım, öğrenim ve iş hayatım süresince.. Özellikle de ODTÜ Robot Topluluğu’nun atölyesini çok anımsattı Devrim Arabaları bana.. Bir başarı olduğunda hepimiz birlikte mutlu olur ve paylaştıkça daha iyi hissederdik kendimizi.. Hala herhangi birisi bana bir fikrinden ya da üzerinde çalıştığı projeden bahsetse, kendim yapıyormuşcasına sevinirim, bazen heyecandan içim içime sığmaz.. Nerde kaybediyoruz bu hoşgörüyü hiç anlamıyorum ve anlamak da istemiyorum açıkcası..

40 yıl sonra hala bir Türkçe panele sahip olamamamız çok acı değil mi sizce de?..

Umarım birgün gerçekten bu kötü duygulardan tamamen arınmış oluruz ve hepimiz bu ülke için birşeyler yapan herkese hakettiği saygıyı sunabiliriz. İçimizdeki tek kötü duygunun “Ben daha iyisini yapmalıyım” dürtüsü olarak kalması dileğiyle:)

http://www.devrimarabalari.com/fragman.html

Arama motoru dünyasına Türkler tarafından kazandırılan “attabot.com” beta yayınına başladı. Arama motoru işlevinin yanında; Türkçe-İngilizce sözlük, haber sayfası, sık kullanılan sayfalara kısa yollar, e-posta hizmeti ve ortak arama özellikleri de bulunan “attapot.com” un arayüzü de güzel tasarlanmış. Tavsiye olunur;)

Yeni işimde ilk günümün son saatindeyim.. Cuma günü Aydın Yazılım‘daki son günümün burukluğunun ardından bugün herşeyin yepyeni olmasının heyecanı var içimde ve biraz da endişesi.. Yaşamak ne ilginç!.. Duyguları ardarda yaşıyorsun ve birbirine karışmıyor bile.. Akıllı fırınlar gibi:)

Bir günde hayatım değişti!.. Hiç ummadığım bir anda dert ettiğim herşey çözülüverdi, hatta hayatta olmasını isteyebileceğim 3 önemli şey varsa 2’si gerçekleşti bile diyebilirim hem de fazlasıyla:) Bu durumda bana “çok şükür” sizlere de “maşallah” demek düşüyor ancak;)

İçinde olduğum durumdan çıkardığım sonuç doğrultusunda önerim var sizlere: Sabırlı ve kararlı olmak!.. Gerçekten içten istemek:) İstediğiniz şey makul, olabilecek birşeyse mutlaka bir şekilde gerçekleşiyor yeter ki pes etmeyin!.. Onca çabaya rağmen hala gidiyorsa elden, emin olun daha iyisi sizi bekliyor biraz daha ilerde sabredin;)

Çok klişe sözler bunlar farkındayım ama gerçekler ben birebir yaşadım!.. Tabi bu aşamada da elindekinin kıymetini bilmek var ki ben bunun için elimden geleni yapıyorum;) Bu da tavsiyenin son aşaması, bilmezseniz kıymetini uçuverir, sonra gelsin pişmanlık!.. Ama bizler bunu yaşamayız umarım, “kıymet bilen”, aza kanaat eden insanlar olarak:)

Velhasıl, Aydın Yazılım‘daki dostlarım, ilk iş tecrübelerim, çaylaklıklarım, hatalarım, başarılarım vs.. hepsi benimle çünkü onlar benim hayattaki tecrübelerim artık, dostlarım da sadece işte değil ömürlük dostlarım inşallah:) Ama artık yeni bir işim ve yeni başlangıçlarım var;) Bu başlangıçlar da hayatıma ayrıca anlam ve yön verecek, yeni deneyimler sağlayacak ve ben bundan dolayı çok mutluyum:)

Benim gibi elindekilerden vazgeçmeyi asla bilemeyen birisi için bir devir kendiliğinden kapandı ve bu kapanış içinde barındırdıklarıyla çok gurur verici oldu. Başlangıçlara gelince onlar zaten hayalimdi:) Darısı bu önerilerimi dikkate alanların başına;) Hayırlısı bakalım..

İngilizce 311 dersinde (iş dünyasına bir nevi hazırlık dersidir), CV hazırlama üzerine konusurken hocamız hobilerimizi sordu. Herkes klasik birkaç şey söyledi, bense bir anda “Advertisements” demiş bulundum.

Hoca: “Advertisements.. What?” şeklinde cevap verdi tabii.

Ben: “Watching Advertisements:)”

Tahmin ettiğiniz gibi sınıfta bir kahkaha patlaması yaşandı:) Hoca da bana “biraz saf galiba!” der gibi bir bakış atmıştı:)

İnsanlar reklamları sadece markanın tanıtımını yapan araçlar olarak görüp izlemek istemez ama benim açımdan durum farklı, reklamlarda da “yaratıcılığa” ve “zekaya” olan hayranlığım ön plana çıkıyor. Bazı reklamlar görüyorum izlemekten inanılmaz zevk alıyorum, yapımcısına hayran kalıyorum ve içimden hep “bunu ben yapsaydım!” ya da “ben de böyle bişey yapmalıyım!” diye düşünüyorum.

Bu düşüncemi artık hayata geçirmeye çok yakınım. Elime çok güzel bir fırsat geçti ve ben de affetmedim tabii ki:) Bir buçuk ay sonra, (yani mezun olduğumda hayırlısıyla:)) kendime, İstanbul’da çok köklü ve en büyük ilk on reklam ajansı arasında yer alan bir şirkette 2 haftalık staj ayarladım.. Şu anda hayallerime bir adım daha yaklaşmış durumdayım:) Belki de bir süre sonra bazılarınız benim reklamlarımı izleyip “zeka” ma hayran kalabilir:P Yani umarım böyle bir şansım olur ve “başkasında görsem, ben yapmalıydım!” diyebileceğim eserlere imza atabilirim. Hayat sürprizlerle dolu gerçekten de.. Hayırlısı olsun bakalım:)

Bu hayalime yaklaşmama, beni grafik tasarım programlarıyla tanıştırarak katkıda bulunan kadim dostlarım; Semirhan Gökçe, Kamil Sulubulut ve Alaattin Kahramanlar’a teşekkürü bir borç bilir, önlerinde saygıyla eğilirim..

Son acemilik(!) işlerimi içinde barındıran portfolyoma da buradan ulaşabilirsiniz.

“Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar,

Onu “İstanbul” diye toprağa kondurmuşlar.

İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim,

O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.”

Geçtiğimiz hafta İstanbul’uma kavuştum ve Necip Fazıl’ın bu mısralarını sanki ruhumda hissettim. Köprünün üstünden geçerken, faytonla adayı turlarken, vapurdan denizi seyrederken sanki ruhumun mavilikleriydi ufuktaki. Üsküdar sahilinden denizaşırı görünen ağaçlar arasındaki Topkapı Sarayı, Sultanahmet Camii ve Ayasofya manzarasıymış içimde tüten. Bunca şiir yazılmasına üstüne ve bunca övgüye şaşmamalı hakkındaki. Hatta Hz. Muhammed’in (S.A.V) bile “Ne mutlu o serdara, ne mutlu o askere. Ey İstanbul, … ne mutlu seni fethedenlere!” sözleri var taa 1400 sene önce İstanbul üzerine. Ne mutlu Fatih Sultan Mehmet’e ki bize bıraktığı miras hala kalbimizi fethediyor.

Ankara’ya ilk geldiğimde “İstanbul bırakılıp gelinir mi?” demelerine şaşardım. O da bir şehirdi bana göre ne farkederdi. Zaman geçtikçe anladım ki, kıymeti başkaymış İstanbul’un. Seneler geçtikçe hasretim daha da artıyor, gözümde daha bir güzelleşiyor daha değerleniyor. Ruhum sanki orda yaşıyor; havası, rengi, edası, iklimi kalbimde çarpıyor. Eninde sonunda dönüşüm hep oraya olacak diye düşünüyorum sadece. O vakit geldiğinde ailem, tüm dostlarım ve sevdiklerimle birada tadını çıkarmayı dilerim İstanbulumun.. Yani sizleri de beklerim inşallah:)

Simdi size bu donem,

Ehliyet ve Ney kursuna gidiyorum,
8 Ders aliyorum (6si bolum dersi olmak uzere ve hatta biri de proje dersi),
Bir ozel ders veriyorum ve
Haftada 15 saat calisiyorum (Bi de haftasonlarina is cikmasa)

desem ne dersiniz? Masallah mi?

Valla neye yetisecegimi sasirdim.. simdiye kadar hersey tikirindaydi ama odevler ve sinavlar baslayinca tepe taklak oldum. Mesela bu iki haftam 3 odev ve 4 sinavla gececek.. Umarim basa cikabilirim!..

Bu arada Labview isimli bir grafik devre tasarim programi ya da daha dogrusu g-language ogreniyorum. Odevleri kastirmasa ya da daha cok vakit ayirabilsem super eglenceli bir program..

Onlarin ardindan projem icin bir programlama dili (Perl) ogrenmem ve isim icin bir programlama dilini (Java) gelistirmem gerekecek.. Hayirlisi bakalim:)

Aslinda yogunlugu ve hic bosta kalmamayi seviyorum ve mutluyum lakin su sinavlari da stressiz atlatabilsem..

Ney ve Ehliyet kursuna baslamsa harika oldu.. Ben araba surmek ve hiz yapmak icin yaratilmisim:P Direksiyon dersi veren hocanin yanimda “yavas yavas!” nidalari da olmasa neler yaparim ya:P Onlari da kendi arabama sakliyorum insallah kazasiz belasiz..
Ney’den aylarca ses cikaramayanlar varmis, ben ilk haftada sesi cikardim ama hala ayni sesi cikariyorum bir ay olmasina ragmen:P Ama sadece o sesi duymak icin bile deger yaaa!..

Insallah bu yogunluktan salimen cikarim ve donem sonunda da buraya neseli seyler yazarim:)

Hayat zor!..Kolayliklar dilerim;)