Iki hafta evvel bir arkadasımızın gazıyla basladıgımız bir hevesti binicilik.. Binmesek de en azından atları izlemek guzel olur cok asil hayvanlar dusunceleriyle “tecrubeli arkadasımızı” izlemeye gittigimiz gun maneje girmemle cıkmam bir olmustu.. Sanki hepsi birden uzerime dogru geliyordu dort nala:) Yanımdaki diger izleyici arkadasımla duvarın en dibine oturmus gelene gecene bakarken hayranlıktan gozlerimiz kamasmıstı ancak kafamız soru isaretleriyle de doluydu: korkudan hicbir hayvana yaklasamayan biz acaba atın uzerinde durabilir miydik? Yoksa dusmeye hazirlikli mi olmaliydik:) Biz ya dusersek korkusuyla aman gelmeyelim bize gore degil diye dusunurken 2 kisi dustu yarim saat icerisinde ama ikisi de kalkip yeniden bindi atinin uzerine ve devam etti. Anladik ki bisey olmuyor ve bu oyle birsey ki vazgecilmiyor:)

Tam 4 gun sonra bir pazar sabahi iki caylak, bir ucuncumuzu de aramiza katarak koyulduk yola sabah sabah.. Acaba becerebilecek miydik? En onemlisi cesaret edebilecek miydik?..

Tam manejden girdik hocamiza “merhaba” dedik, dusunmeye firsat bulamadan hoca dedi “hadi iffet gel senle baslayalim!”. Tamam dedim iyi oldu dusunmedigim, cok dusunmek kuruntuya sevkeder zira. Korkmaya bile vakit bulamadan kendimi atin uzerinde buldum:) Oyle tatli bir duyguydu ki heyecan ve korkuyla karisik..

Tamam dedim super ben kaptim bu isi:) Hoca dedi, bak atin yuruyusu 3 turludur: Adeta, Suratli ve Dort Nala. Simdi sen atin uzerinde suratli giderken surekli oturup kalkacaksin ki eyer arkana vurup durmasin.. At hizlandi ben basladim oturup kalkmaya ama kolay mi hemen yoruldum zaten hizla giden attan duserim korkusu da ensemde hele de gubrelerin uzerine dusersem endisesiyle.. Eyerin de gucunu ogrenmis oldum tabi hareketi tam yapamadigimdan dayak yemis kadar oldum:)

Derken ders bitti ve ben de bittim.. Gunlerce o oturup kalkmanin acisi bacaklardan gitmedi ama illaki olacakti bu is bu oturup kalkmalari sandalye uzerinde de calistim durdum, atin ustunde dik durulur diye hafta boyunca kazik yutmus gibi dolastim:) Maglum hayvan asil, ona yakismak gerek;)

Derken ucuncu calismamizda (bugun) dizginler artik hocanin degil benim ellerimdeydi ve bu oyle heyecan verici, ozgur hissetmemi saglayan bir duyguydu ki..

Manejin etrafinda neredeyse dort nala (!) giderken saclarimdan akan ruzgar ve benimle bir hareket eden dunyanin en asil hayvani.. Bir de senkronize “kaalllkkk-oturr” hareketi tabii:) 

Degisik ve tadilmasi gereken bir deneyim. Ustelik “Ata Sporu”;)

NOT: Denerseniz ve duserseniz bu yazinin hicbir yukumlulugu yoktur, hayat risklerle dolu:) Ayrica dusen tatli getiriyormus, bu da manej kulturu bilgilerinize.. 

Ataturk Orman Ciftliginde atla gezintiye cikacagimiz gunleri gormek umidiyle..